শাৰদীয় বিশেষ সংখ্যাঃ
কবিতাৰ ব্যঞ্জনা কি ? সেয়া সংজ্ঞাৰে প্ৰকাশ কৰাতকৈ আমি যদি একোটা কবিতাক আগত ৰাখি ব্যাখ্যা কৰোঁ তেনে কবিতাৰ ব্যঞ্জনাৰ এক সুন্দৰ প্ৰকাশ ঘটিব ।
“বহু দিন কবিতা লিখা নাই
বৰষুণ এজাকলৈ বাট চাই থকাৰ দৰে
কবিতা এটালৈ বাট চাই আছিলোঁ....” (মৌচুমী বৰি)
বৰষুণ হৈছে আশাৰ প্ৰতীক । ইয়াত বৰষুণৰ টোপালবোৰে কবিক আবেগিক কৰি তোলা দেখা যায় । কবিতাটোত কবিক উন্মনা কৰিছে অৰ্থাৎ কবিয়ে কবিতাৰ মাজত সুন্দৰ কাব্যিক ব্যঞ্জনা প্ৰকাশ কৰিছে ।
নিশ্চয় আমি বুজি নহয়নে , যাৰ দ্বাৰা কবিয়ে কবিতা একোটাত নৱ- নতুন অলংকাৰ পিন্ধাই সুন্দৰ ৰূপত সজাই তোলে তাকেই সাধাৰণ অৰ্থত কবিতাৰ ব্যঞ্জনা বুলিব পাৰি ।
হয় , কবিতাক সজীৱ , প্ৰাণস্পৰ্শী আৰু গভীৰ কৰি তোলে প্ৰতীকে । কাব্যিক ব্যঞ্জনা সৃষ্টিত প্ৰতীকে প্ৰধান ভাৱে সহায় কৰে । যিবিলাক বস্তু সম্পূৰ্ণৰূপে আমাৰ বুদ্ধিৰ দ্বাৰা গ্ৰাহ্য নহয় , সেইবিলাক বস্তুৰ ইংগিত দিবৰ বাবে প্ৰতীকৰ সহায় লোৱা হয় । এই ইংতিধৰ্মিতাৰ বাবেই কবিতাৰ অৰ্থ অস্পষ্ট আৰু ব্যঞ্জনাময় হয় ।
অন্য এক কবিতাৰে যদি কবিতাৰ ব্যঞ্জনাৰ আমি লক্ষ্য কৰোঁঃ-
“চুলিৰ মেঘত লাহী আঙুলিৰ জোন ” - ইয়াত কবিয়ে ক'ব বিচাৰিছে চুলিৰ মাজত প্রেয়সীয়ে মৰমৰে হাত বুলাই থকাৰ কথা । সেয়ে লাহী আঙুলিৰ জোন হৈছে ' নখ ' ৰ প্ৰতীক । ক'লা মেঘেৰে ভৰা আকাশত জোনৰ দৰেই চুলিৰ মাজত বগা নখৰ লাহী হাত ।
“এজাক বৰষুণৰ কথাৰে” কবিতাত কবিয়ে সুন্দৰ কাব্যিক ব্যঞ্জনা প্ৰকাশ পাইছে । কবিয়ে কৈছেঃ-
“গুড়ি পৰুৱাহেন বৰষুণজাক কোণীয়াকৈ পৰিছিল
সেউজীয়া পাতবোৰ বৰষুণৰ টোপাল পৰি
ছন্দোময় হৈছিল
হৰ্ঠাতে বৰষুণজাক বাঁহীৰ মিঠা সুৰ হৈ
মোৰ কোঠালি বিয়পাই পলকতে আঁতৰি গ'ল”
সচাকৈ কবিতাৰ কাব্যিক ব্যঞ্জনাৰ কথা লিখি কৈ শেষ কৰিব নোৱাৰি ।।
প্ৰকাশ পালে অসমীয়া ফ্লিপিং মাহেকীয়া আলোচনী শব্দ-সাঁকোৰ দ্বিতীয় বৰ্ষৰ অষ্টম সংখ্যাটি। আলোচনীখন পঢ়িবলৈ তলৰ Download লিংকত ক্লিক কৰক-
আলোচনীখন পঢ়ি কেনে পালে আমাক জনাবলৈ নাপাহৰিব যদি ভাল পালে আনকো পঢ়িবলৈ শ্বেয়াৰ কৰি দিব ।
No comments:
Post a Comment