স্বাধীনতা দিৱসৰ কিছু প্ৰাসংগিক চিন্তাঃঃ
বৃটিছ শাসনৰ পৰাধীনতাৰ শিকলিডাল খুলি ১৯৪৭ চনৰ ১৫ আগষ্ট তাৰিখে আমি পোন প্ৰথমবাৰৰ বাবে স্বাধীনতা শব্দটোৰ লগত চিনাকি হ'লো।স্বাধীন এজাক উশাহৰ সন্ধানত আমি আগুৱালো — কিন্তু কিমান দূৰলৈ? সাতচল্লিছ চনৰ সেই স্বাধীনতা শব্দটোৰ লগত আজিৰ স্বাধীনতা শব্দটোৰ তুলনা হয় নে? – মুকলি আকাশৰ তলত ৰাষ্ট্ৰীয় পপতাকাখনউৰুৱাবলৈ আমাৰ মনবোৰ মুক্ত নহয়। অনবৰতে ভয়,শংকাই চেঁপি ৰখা মনবোৰ স্বাধীন বুলি কেনেকৈ কওঁ? চৌপাশৰ হত্যা, হিংসা, লুণ্ঠন, ধর্ষণ এইবোৰৰ মাজত স্বাধীনতা যেন উপেক্ষিত। মুক্ত মনেৰে আজিৰ মানুহে ওলাই যাবলৈ ভয় কৰে কাৰণ উভতি অহাৰ বাট কেতিয়া ৰুদ্ধ হ'ব কোনেও ক'ব নোৱাৰে। —এইয়া জানো স্বাধীনতাৰ সংজ্ঞা।মুকলি আকাশৰ তলত মুক্ত মনেৰে উশাহল'ব নোৱাৰা সাধাৰণ জনগনৰ মনত স্বাধীনতা শব্দটো উপেক্ষিত হোৱাটো স্বাভাৱিক। থিকেই, ব্ৰিটিছৰ শাসনৰ পৰা আমি মুক্ত হ'লো, কিন্তু আমাৰ নিজৰ মাজতে আমি সৃষ্টি কৰি লোৱা পৰাধীনতাৰ শিকলি ডাল কোনে খুলিব?হিংসা,বিদ্বেষ,হত্যা,ধর্ষণ,সন্ত্ৰাসৰ অদৃশ্য মেৰ পাশত আজিৰ স্বাধীনতা আবদ্ধ। সেই মেৰপাশ খোলাৰ সাহস আজি ৭৫ বছৰৰ পিছতো সম্ভৱ হোৱা নাই! এনে পৰিস্থিতিত স্বাভাৱিকতে এটাই প্রশ্ন মনলৈ আহে— আমি সঁচাকৈয়ে স্বাধীন নে?
No comments:
Post a Comment